فاجعه‌ای ویرانگرتر از سیل
کرامت خانعلی‌زاده
با فرزندان این سرزمین چه کرده‌ایم؟ چه کسی پاسخ‌گوی آیندگان و نسل های جزغاله شده است؟ آموزش و پرورش و معلمان و خانواده‌ها چه حرفی برای گفتن دارند؟ اصلا من معلم در آستانه بازنشستگی چه حرکتی در مقابل این ویرانگرتر از سیل انجام داده‌ام ؟
در حالی که سرافکنده از نداشتن پاسخی قابل دفاع، حداقل در محضر وجدان خویش می نویسم شاید اندکی وجدان دردم تسکین و گوش شنوای مسئولی که نه! اما پدر و مادری را به فکر واداشت.
حتما خیلی‌ها در خبرهای صدا وسیما فیلم خانواده سیل زده‌ای را دیدید که تنها مامن آنها آتشی بود که روشن کرده بودند ودور آن در سرما نشسته بودند که صد البته نمونه‌های آن را این روزها زیاد دیده‌اید چه در صدا و سیما و یا در شبکه‌های مجازی. یعنی سخت‌ترین و وحشتناک‌ترین اتفاقی که می‌تواند برای یک خانواده اتفاق بیافتد. در چنین وضعیتی کودکانی که در کنار والدین خود مقابل دوربین قرار گرفته‌اند از وضعیت موجود، به دلیل تعطیلی مدرسه خود با خنده و شادی ابراز رضایت و خوشحالی می‌کنند و جالب‌تر اینکه خبرنگار، والدین کودکان و من بیننده و احتمالا مسئولان هم خنده شادانه‌ای سر می‌دهند.
لحظه‌ای تفکر لازم است که ببینیم در مدرسه و آموزش و پرورش چه دسته گلی به آب داده‌ایم که بچه‌ها پس از بیست روز تعطیلات نوروز در آن شرایط بغرنج از سیل راضی‌اند، چون نباید مدرسه بروند. به نظر من و هر انسان عاقلی این از سیل و هر بلای طبیعی ویرانگرتر است .
وضعیت آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت کشورمان چگونه است که بچه ها اینقدر مشتاق حضور در مدرسه هستند! مگر تفاوت ما با دیگر کشورها چیست که فرزندان‌مان آرزوی تعطیلی مدرسه را می‌کنند حتی به قیمت نازل شدن بلا .
سرمایه و نیروی انسانی کشور که با این انگیزه و نگاه به تعلیم و تعلم، از او توقع آینده‌سازی را داریم خواب و خیالی بیش نیست.
سیل و خسارت جانی و مالی آن هر چند مشقت‌بار و سخت است بالاخره تمام می‌شود و آثار و زخم‌های آن با همت همگانی مرمت می‌شود. اما متاسفانه کاری که با روش‌های غلط آموزش و پرورش به سر فرزندان این مرز بوم آورده‌ایم تا نسل‌ها باقی می‌ماند. روش‌های غلطی که آموزش و پرورش به کار گرفته و جرات تغییر آنها را علیرغم هشدارهای کارشناسان به خود نمی‌دهد نسلی افسرده و بی‌انگیزه از دانش‌آموزان را تحویل آینده می‌دهد که هزینه‌های انسانی و روانی آن قابل جبران نیست. کافی است نگاهی به دانش‌آموزان، خانواده واطرافیان خود بیاندازیم به راحتی به عمق گفته آن دانش‌آموزان سیل‌زده و خوشحال از تعطیلی مدارس پی می‌بریم.